Σήμερα, στις ραγισμένες από την
προσφυγιά ψυχές μας, στις χαραγμένες από τη ξενιτιά μνήμες μας, στη λαβωμένη
από τη σύγχρονη Οδύσσεια των παιδιών μας αξιοπρέπεια, η παρουσία και ο αγώνας
των συνανθρώπων μας, που γλύτωσαν από τα κύματα του Αιγαίου και διεκδικούν το
¨μερτικό τους στη ζωή¨ στις λάσπες της Ειδομένης, μπορούν να μας ξυπνήσουν;
Να πούμε και πάλι κόντρα σε κάθε λογική,
φτάνει!...Και πώς να γίνει, άραγε αυτό;
Κι όμως, αυτό που φαντάζει αδύνατο, είναι
μπορετό και είναι τόσο δύσκολο, όσο εύκολο και αυτονόητο, ήταν για τις
¨γιαγιάδες της Μυτιλήνης¨ να αγκαλιάσουν και να περιποιηθούν το μωρό που δεν
ήξεραν, τη μάνα που δεν μπορούσε και που
φυσικά δεν έφταιγαν, για όλα αυτά που συνοδεύουν τη σύντομη ζωή τους.
Σίγουρα, η αντιμετώπιση αυτής της
πραγματικότητας είναι δύσκολη, είναι ακόμα ένα μεγάλο πρόβλημα, που προστίθεται
στην αφόρητη ομολογουμένως καθημερινότητά μας και λογικά δεν το θέλουμε...
όμως...
...πώς να κλείσουμε τα μάτια και να
προσποιηθούμε ¨αυτιστικά¨ ότι δεν συμβαίνει;
...πώς να απωθήσουμε
μνήμες που ακόμα ζέχνουν πίκρα και θυμό;
...πώς είναι δυνατόν,
εμείς, να επιτρέψουμε η απόγνωση να σκιάσει την ελπίδα;
Για όλα αυτά και για πολλούς ακόμα λόγους,
τιμώντας τα βιώματά μας, ας μην επιτρέψουμε στη βολική αδιαφορία,... να γίνει
μαξιλάρι μας για ύπνο βαθύ.
Δεν μας ταιριάζει υστερόβουλη στάση ,...
δεν μας επιτρέπεται ξενοφοβική συμπεριφορά.
Απέναντι στη μικροψυχία, τους τακτικισμούς
των ¨μεγάλων παικτών¨, την απροκάλυπτη συναλλαγή και τα απάνθρωπα γεωπολιτικά
παιχνίδια των οικονομικών συμφερόντων, η ¨ανάδελφη¨ αντίδρασή μας,
υπερβαίνοντας την ανέχεια και τις λογικές μας φοβίες, πρέπει και μπορεί να
διαλύσει τα φοβικά σύνδρομα και να απογυμνώσει τις κούφιες και πονηρές μεγαλοστομίες τους, με
πράξεις ανθρωπισμού.
Εξαιτίας τους, εξαιτίας της φοβικής και
ιδιοτελούς στάσης των εταίρων μας στην Ευρωπαική Ένωση, το κλείσιμο των συνόρων
στα δυτικά Βαλκάνια, και την αδιάλλακτη και εκβιαστική συμπεριφορά της
Τουρκίας, διαμορφώνεται πλέον ¨de facto¨ κατάσταση εγκλωβισμού στη χώρα μας,
μεγάλου αριθμού προσφύγων – μεταναστών, που δυστυχώς εάν επιβεβαιωθούν οι
εκτιμήσεις αναλυτών, θα ανέβει ο αριθμός τους στις 400.000 άτομα μέχρι τον Μάιο
και αυτό χωρίς να υπάρχει δυστυχώς, η αναγκαία προετοιμασία σε υποδομές
υποδοχής και στήριξης.
Σε αυτήν την εγκληματική τους στάση, οι
υπεύθυνοι αυτής της συμφοράς, είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να μας βρουν
συνεργούς.
Ξέρουμε και το έχουμε αποδείξει πολλές
φορές στο παρελθόν, να στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων, να υπερβαίνουμε τη
λογική και αφειδώς να προσφέρουμε, το πλεόνασμα της ψυχής μας σε όσους το έχουν
ανάγκη. Το φιλότιμο τελικά και η φιλευσπλαχνία είναι δική μας υπόθεση, και ας ακούγεται εγωιστικό,... η συνδρομή
επίσης, ...και αυτή είναι η ευκαιρία μας, ...να μάθουμε ξανά στους ¨τρανούς της
γης¨, ότι πέρα από τους αριθμούς και τους υπολογισμούς τους,... είναι οι
άνθρωποι ...και αυτοί δεν πρέπει να διακρίνονται από το χρώμα, τη θρησκεία ή
τις πολιτικές τους αναφορές...
Και όλα αυτά, ας μη το ξεχνάμε, σε συνθήκες
νέας τάξης πραγμάτων και παγκοσμιοποίησης που μας θέλουν όλους, εν δυνάμει ...πρόσφυγες
ή μετανάστες... ακόμα και στον τόπο μας!
ΣΟΝΤΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου