Πρωτομαγιά...και πρώτη φορά αριστερά!

Στα λαϊκά τραγούδια διαχρονικά...είναι πικρό το ψωμί της ξενιτειάς ...είναι  αλμυρά τα όνειρα, ποτισμένα με δάκρυα και πόνο...είναι αβάσταχτη η ανέχεια...στα υγρά και ανήλια στενά...στα κρύα σπίτια...και η λάμπα τρεμοπαίζει...σαν τη λαχτάρα για ζωή των νιών.

Λίγο και ακόμα λίγο ...να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα... να ζήσουμε λίγο καλύτερα!

Πονεμένη ψυχή...βαθειά ψυχή...που αντέχει και βάζει για ύπνο το νηστικό παιδί...υπομένει στην ουρά για λίγη συμπόνια...έχει τα χέρια ψηλά ...γροθιά ή παράκληση, ψάχνει δύναμη για να αντέξει το δικαίωμα στη ζωή...

Εμείς και εσείς...τα ίδια σαρκία...όμως τόσο διαφορετικοί ...ακόμα και ο αέρας που πρωτανασάναμε μύριζε αλλιώτικα , πώς να συγκλίνει η αγωνία μας...πώς να ταιριάσουμε μαζί ...και όμως πρέπει!

Γι αυτό το πρέπει ,οι αγώνες, οι συμβιβασμοί, οι συγκρούσεις, οι αιματοβαμμένες... ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ!

Αέναος κύκλος η διαπάλη των εργαζομένων με την εργοδοσία.Με κόπο πάντα το βήμα μπροστά, με τις πλάτες της εξουσίας τα βήματα πίσω, στο  γαϊτανάκι της ζωής που θέλει τους εργαζόμενους, μοχλό της ¨ανάπτυξης¨ των εργοδοτικών συμφερόντων.

Σήμερα για πρώτη φορά Αριστερά... για πρώτη φορά ο άνθρωπος και οι ανάγκες του στο προσκήνιο...μας  τρομάζει μη και το όνειρο, που γενιές και γενιές μεγάλωσαν με αυτό, δεν βγει αληθινό...τότε αλίμονο θα καταρρεύσουμε!

Αυτή είναι και η μεγάλη ευθύνη της κυβέρνησης...

ΜΗ ΧΑΘΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΑΣ...ΜΗ ΧΑΘΕΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΟΝΤΡΑΣ

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΚΗΣ ΠΑΡΟΧΗΣ

  ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΚΗΣ ΠΑΡΟΧΗΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΔΡ. ΛΕΚΑΝΗ ΤΗΣ Λ. ΒΕΓΟΡΙΤΙΔΑΣ… 

ΣΤΗΝ ΥΔΡ. ΛΕΚΑΝΗ ΤΟΥ Π. ΕΔΕΣΣΑΙΟΥ 

    Η λειτουργία του ΥΗΣ Άγρα, που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 60, στα πλαίσια του εθνικού σχεδιασμού, για ενεργειακή αυτονόμηση της χώρας, σχεδιάστηκε και αξιοποίησε επί 30 και πλέον χρόνια, συνολικά τα 2/3 του υδατικού όγκου της λίμνης Βεγορίτιδας-μέσω της σήραγγας που κατασκευάστηκε για αυτό το σκοπό από τη ΔΕΗ- και το σύνολο της παροχής της λεκάνης του ποταμού Εδεσσαίου.
    Η μεταφορά του νερού από την υδρολογική λεκάνη της Βεγορίτιδας, στην υδρολογική λεκάνη του ποταμού Εδεσσαίου μέσω της σήραγγας και του ρυθμιστικού ταμιευτήρα του Άγρα, είχε κατά περιόδους –κυρίως έκτακτων καιρικών συνθηκών- σημαντικές πλημμυρικές επιπτώσεις στους παραλίμνιους οικισμούς Άγρα, Νησίου και Βρυττών, στην πόλη της Έδεσσας, αλλά και στην περιοχή της Σκύδρας (πλημμύρες 1979).
     Κύρια επίπτωση όμως αυτής της επιλογής ήταν η εξάντληση του όγκου της Λίμνης Βεγορίτιδας κατά τα 2/3 και η συρρίκνωση της έκτασής της κατά 50%. Λόγω της πτώσης της στάθμης της λίμνης, κάτω από το κατώφλι της σήραγγας (515,5), το 1989 σταμάτησε η μεταφορά του νερού από τη μία υδρολογική λεκάνη στην άλλη και ο ΥΗΣ Άγρα πλέον, λειτουργεί ως μονάδα αιχμής στο ενεργειακό δίκτυο, με λειτουργία 1 ώρας ημερησίως.
     Η δεκαετία του 90 – περίοδος έντονης λειψυδρίας- που ακολούθησε, υπήρξε καθοριστική για την πορεία της λίμνης, της οποίας το ισοζύγιο πιέστηκε από την εντατικοποίηση της αγροτικής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή. (Ανόρυξη νέων αρδευτικών γεωτρήσεων, νέες υδροβόρες καλλιέργειες στις αποκαλυφθείσες εκτάσεις κλπ.) Φθάνοντας η στάθμη της, στην ελάχιστη τιμή των 505μ, η προστασία της πλέον, προέβαλε ως αδήριτη ανάγκη. Έτσι σε πρώτη φάση επεβλήθησαν απαγορευτικά και περιοριστικά μέτρα, τόσο στην ανόρυξη όσο και στη λειτουργία των γεωτρήσεων, καθώς και στην εγκατάσταση υδροβόρων καλλιεργειών αλλά και στην επιβολή συστημάτων άρδευσης που περιόριζαν τη σπατάλη του νερού. Ακολούθησε η σύνταξη ειδικής περιβαλλοντικής μελέτης για το υδρολογικό σύστημα των λιμνών Βεγορίτιδας-Πετρών-Ζάζαρης, και η έκδοση απόφασης από το ΥΠΕΧΩΔΕ προσδιορισμού της ελάχιστης στάθμης της λίμνης Βεγορίτιδας στο 515,5. 
      Σήμερα 25 χρόνια μετά, η προσπάθεια ευαισθητοποίησης των κατοίκων της περιοχής, η απόδοση των μέτρων που ελήφθησαν σε συνδυασμό με την υγρή περίοδο των τελευταίων ετών, η λίμνη σταθεροποιήθηκε – σήμερα είναι 515,70 - και μάλιστα εμφανίζει περιοδικά αυξητικές τάσεις του όγκου της και συνεπώς και της έκτασης που λογικά επανακαταλαμβάνει.
     Η κατάσταση της σήραγγας είναι άγνωστη, καθώς και η φέρουσα ικανότητα απαγωγής νερού που έχει, ενώ ο ταμιευτήρας του Άγρα, αρχικής χωρητικότητας 5.000.000 m3 νερού, έχει εξελιχθεί σε υγρότοπο που προστατεύεται από το δίκτυο NATURA 2000, με μηδενική, στην πράξη, ρυθμιστική ικανότητα, αφού οι προσχώσεις και οι καλαμεώνες τον έχουν κατακλύσει. Παρομοίως έχει εξαντληθεί και η ρυθμιστική ικανότητα της δεξαμενής αναρρύθμισης του ΥΗΣ Άγρα, που κατασκευάστηκε για την προστασία της πόλης της Έδεσσας, λόγω προσχώσεων και υπολειτουργίας του σταθμού. 
      Σε αυτές τις συνθήκες, προέκυψε το αίτημα της Π.Ε. Φλώρινας και του Δήμου Αμυνταίου, για επαναλειτουργία της σήραγγας της ΔΕΗ και τη μεταφορά απροσδιόριστης πλημμυρικής παροχής από την υδρολογική λεκάνη της Βεγορίτιδας, στην υδρολογική λεκάνη του ποταμού Εδεσσαίου.
      Ξεπερνώντας τα ουσιαστικά ζητήματα της περιβαλλοντικής νομοθεσίας αλλά και ζητήματα διαχείρισης υδάτων (διαχειριστικά σχέδια κατά λεκάνη απορροής), προκύπτει από όλα τα παραπάνω, ότι έχουν μεταβληθεί άρδην οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις μίας τέτοιας λειτουργίας, που προφανώς θα δημιουργήσει σοβαρούς κινδύνους εξαγωγής και μεταφοράς, του όποιου πλημμυρικού προβλήματος, από τη λεκάνη της Βεγορίτιδας, στην υδρολογική λεκάνη του ποταμού Εδεσσαίου.
      Αξίζει να σημειωθεί ότι η στάθμη της λίμνης Βεγορίτιδας ήταν 545μ. όταν ξεκίνησε τη λειτουργία του ο ΥΗΣ Άγρα, για ¨εθνικούς σκοπούς¨ και στο όνομα της ενεργειακής αυτονόμησης της χώρας ¨στραγγίστηκε¨ και το μέγιστο βάθος της, από τα 47μ, έφτασε μόλις στα 8μ.
      Άραγε υπάρχουν και ποιοί είναι οι εθνικοί λόγοι, σήμερα, που επιτάσσουν και πάλι να συμπιεστεί το έτσι και αλλιώς ελλειμματικό ισοζύγιο του καρστικού υδροφορέα της Βεγορίτιδας;
      Ποιοι πρόκειται να εξυπηρετηθούν από αυτήν την επιλογή;
      Φυσικά η απάντηση είναι γνωστή...και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους καταπατητές, της έκτασης της λίμνης που αποκαλύφθηκε τα προηγούμενα χρόνια και οι οποίοι με θράσος και την απαραίτητη φυσικά κάλυψη...άδραξαν την ευκαιρία για εφήμερο πλουτισμό και που τώρα βαφτίζονται ¨ακτήμονες¨, προκειμένου να ολοκληρώσουν την αντικοινωνική τους πράξη παραπλανώντας και εκβιάζοντας τους κρατούντες.
      Άλλωστε είναι και οι μόνοι που θεωρητικά πλήττονται.
      Κίνδυνος ουσιαστικός σε νόμιμες παραλίμνιες δραστηριότητες ή υποδομές κοινής ωφέλειας, δεν υφίσταται.
      Στη στάθμη της λίμνης, δεν πρόκειται να προστεθούν παραπάνω από 0,70μ.- 1μ μέχρι το τέλος του Μαίου. (οπότε και σταματά να ανεβαίνει η στάθμη)
      Τέλος πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, ότι με δεδομένη την εντατικοποίηση της αγροτικής δραστηριότητας στην ευρύτερη περιοχή - που αποτελεί και τον μεγαλύτερο καταναλωτή νερού από τον υδροφορέα (περίπου 250.000.000 m3/έτος)-, οποιαδήποτε εκτροπή νερού από τη λεκάνη της Βεγορίτιδας σε άλλη, μπορεί να αποβεί μοιραία για τη λίμνη και την περιοχή και να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις τη συνολική διαχείριση, την επερχόμενη περίοδο λειψυδρίας, που θα διαδεχθεί την τρέχουσα υγρή περίοδο, που βαίνει στο τέλος, σύμφωνα με την επιστημονικά τεκμηριωμένη εναλλαγή των υδρολογικών κύκλων.
      Το διακύβευμα είναι σημαντικό και το μέλλον του τόπου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη παρουσία της λίμνης Βεγορίτιδας. 
      ΠΡΟΣΟΧΗ, γιατί δεν μας επιτρέπονται πρόσκαιρες και επιδερμικές επιλογές.
                                                    
                                            ΣΟΝΤΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΠΟ ΤΟ ...¨ΩΣΑΝΑ¨....ΣΤΟ... ¨ΑΡΟΝ-ΑΡΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΟΝ ΑΥΤΟΝ¨

Mόλις τέσσερις ημέρες χρειάστηκε να μεσολαβήσουν, για να μεταστραφεί η συμπεριφορά της κοινωνίας της Ιερουσαλήμ, απέναντι στο πρόσωπο του Χριστού, του πλέον αμφιλεγόμενου ιστορικού προσώπου και θεμελιωτή της  κυρίαρχης στον κόσμο θρησκείας, του Χριστιανισμού.

Πώς και γιατί ... τα βάγια έγιναν αγκάθινο στεφάνι;

Τι μεσολάβησε και ο Σωτήρας εξομοιώθηκε με τον ληστή; 

Με δεδομένη και με αφορμή τη μεταφυσική διάσταση της παρουσίας του Χριστού στη γη, αξίζει να μας προβληματίσει κοινωνιολογικά, η οχλώδης και αγελαία συμπεριφορά που εκδηλώνουμε, καθώς και η απίστευτη ευκολία με την οποία εναποθέτουμε ή αίρουμε τις προσδοκίες μας, σε πρόσωπα ¨χαρισματικά¨ που εμφανίζονται στο δημόσιο βίο.

Χωρίς προβληματισμό, θέλουμε και παραπλανόμαστε, επιτρέπουμε τη χειραγώγησή μας, αγόμαστε και  φερόμαστε, άχυρα στη μένη του ανέμου. Και ο λογισμός, αυτός που μας διακρίνει από τα υπόλοιπα όντα, απωθείται μπροστά στην ενστικτώδη επιθυμία για ικανοποίηση των βασικών και όχι μόνον, αναγκών μας.

Τούτες τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, ανεξάρτητα από το πόσο πιστός αισθάνεται ή είναι ο καθένας μας, παρακολουθώντας τη θρησκευτική κορύφωση και την κοινωνιολογική σημειολογία της, θα κατανοήσουμε σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή αδιέξοδη πλάνη που ζούμε και ενδεχομένως να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας στην κοινωνία και φυσικά τις προτεραιότητές μας.

Γιατί αυτό τελικά είναι....το ζητούμενο !

Να καταφέρουμε να ξαναβαφτιστούμε, στην ηθική της κοινωνικοποίησης, που στο διάβα των αιώνων ξεχάσαμε.

Τότε που από ανάγκη, υποτάξαμε το εγώ στο εμείς  και αρχίσαμε όλοι μαζί να βάζουμε τους κανόνες της συνύπαρξής μας.

Τότε  που σεβόμασταν τον συνάνθρωπό μας και στέργαμε τις ανάγκες του, τότε που η στήριξη εμπεριείχε την ¨ιδιοτέλεια¨ της αυτονόητης ανάλογης συμπεριφοράς.

Αυτό καλούμαστε να κατακτήσουμε και σήμερα.

Γι αυτό, το Πάσχα πρέπει να αποκτήσει για όλους μας την υπερβατική λογική της μετάβασης σε έναν άλλο κόσμο που μας πρέπει και μας αξίζει...πολύ περισσότερο στα παιδιά μας.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !

Ο Επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης ¨Εν Έργω¨

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΟΝΤΡΑΣ