Απάντηση σε ερώτηση της εφημερίδας ¨ΕΔΕΣΣΑΙΚΗ¨ για τη πορεία της οικονομίας της Έδεσσας την τελευταία 20ετία και σχόλιο για την επόμενη 5ετία.
ΣΟΝΤΡΑΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ
Η γενικόλογη, πλην όμως
ουσιαστική αναφορά, είναι πώς η κάθε τοπική οικονομία ακολουθεί τους κύκλους
του Εθνικού οικονομικού πλαισίου, με ανάλογες υφέσεις και περιόδους ανάπτυξης.
Με αυτό το δεδομένο, εύκολα μπορούμε να
αντιληφθούμε και να κατανοήσουμε την πορεία της οικονομίας του τόπου μας, εκτιμώντας τα δικά της παραγωγικά και
αναπτυξιακά χαρακτηριστικά.
Δεν είναι ο τόπος μας ξεκομμένος
από επιρροές, επιδράσεις αλλά και σκοπιμότητες ενδεχομένως, που επιδρούν καθοριστικά στο εύθραυστο συνήθως
οικονομικό περιβάλλον των περιφερειακών Δήμων, που εξαιτίας των μεγεθών και της
γεωπολιτικής τους θέσης, οι μεταβολές των οικονομικών παραμέτρων , είναι
περισσότερο εμφανείς από ότι σε ευρύτερα κοινωνικά και οικονομικά σύνολα.
Επίσης, οι περιορισμένες
αναπτυξιακές επιλογές, σε συνάρτηση με τη μεγάλη απόσταση από τα κέντρα
εξουσίας, συνθέτουν σε πολλές περιπτώσεις ασφυκτικό και μίζερο σκηνικό
δυσπραγίας, με ευθεία επίδραση στην ψυχολογία του κοινωνικού συνόλου που
συνήθως παραιτείται νομοτελειακά στην κακομοιριά του.
Τέλος και παράλληλα με τα
αναπτυξιακά διαθέσιμα του κάθε τόπου, καθοριστικός είναι ο παράγοντας της
κοινωνικής διαστρωμάτωσης, η πληθυσμιακή σύνθεση, καθώς και ο όγκος αλλά και η σύνθεση
των ατόμων που μεταναστεύουν από την περιφέρεια στα μεγάλα αστικά κέντρα και το
εξωτερικό, γεγονός που αποδυναμώνει άμεσα και δραστικά το έμψυχο δυναμικό του
τόπου.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Δήμος μας,
διοικητικό κέντρο της Πέλλας, ξεκομμένος από τα εθνικά δίκτυα, στη μεθόριο
χωρίς διέξοδο, προικισμένος με εξαιρετικής ποικιλομορφίας φυσικό περιβάλλον και
έδρα του το υψηλής ποιότητας αστικό συγκρότημα της Έδεσσας, με ενδοχώρα του
δυναμικές αγροτικές περιοχές με προϊόντα αναγνωρίσιμα, ξεπέρασε την
μεταβιομηχανική κρίση και το σοκ που τη συνόδευσε, προσπαθώντας να βρει το
βηματισμό του στη νέα εποχή.
Η διαδικασία συνειδητοποίησης της
δεινής θέσης στην οποία περιήλθε η οικονομία του τόπου, ήταν επίπονη και μακρόχρονη.
Αγκυλωμένοι στο δυναμικό παρελθόν του ¨λευκού άνθρακα¨, νοιώσαμε την απόρριψη
της τεχνολογικής επανάστασης και των νέων μορφών ενέργειας στην παραγωγική
διαδικασία, σκεπάσαμε τη γύμνια μας με
χάρτινα λουλούδια και αντιδράσαμε σπασμωδικά σε κάθε μορφής νεωτερισμό.
Εύκολες διαπιστώσεις, για πολύ
δύσκολες καταστάσεις με κρίση ταυτότητας, που συνόδευσαν το πέρασμα μιας
ολόκληρης εποχής στο παρελθόν. Με τη συνειδητότητα που επιφέρει ο χρόνος, την
κατανόηση αλλά και την αποδοχή της θέσης και του μεγέθους μας, είναι αναγκαίο
να υποχωρήσουν η αλαζονική ωραιοπάθεια και ο στείρος εγωισμός, ενώ τη θέση τους
να πάρουν η συνύπαρξη, η συνέργεια και η σύμπραξη που επιβάλει το αύριο.
Υπηρεσίες και γεωργία, τα
οικονομικά διαθέσιμά μας προς το παρόν, εμπλουτισμένα με αναιμική τουριστική
δραστηριότητα, δεν κατορθώσαμε να συνδεθούν ώστε να αποτελέσουν το δυναμικό
αναπτυξιακό μίγμα που επιζητούμε και στο οποίο σχεδόν μονοσήμαντα προσβλέπουμε.
Αντικειμενικά οι αγρότες του
Δήμου, είναι το δυναμικότερο και παραγωγικότερο κομμάτι της κοινωνίας μας, έχοντας
καταφέρει να προσαρμοστεί στις τεχνολογικές εξελίξεις, εφαρμόζοντας σύγχρονες
γεωργικές πρακτικές με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Οι λοιποί παρακολουθούμε παθητικά
την αφαίμαξη της οικονομίας του τόπου, αμήχανα, χωρίς ρίσκα, καλυμμένοι στο
μανδύα της ¨σύνεσης¨ και πάντα σε αναμονή του από μηχανής θεού, διασπείροντας
τις ευθύνες σε κάθε κατεύθυνση.
Μέσα από αυτή τη βαθειά
αυτοκριτική προσέγγιση, που δικαιολογείται από τη μακρόχρονη παρουσία μου στα
κοινά του τόπου, επικεντρώνω και εστιάζω στο γεγονός, ότι η οικονομική,
κοινωνική και πολιτιστική μας ανάπτυξη, σχετίζονται ουσιαστικά με την εσωτερική δύναμη και διάθεση υπέρβασης της αδιέξοδης
κακοδαιμονίας που μας χαρακτηρίζει, και που θέλει πάντα να μας φταίνε οι άλλοι
και ποτέ εμείς και οι επιλογές μας.
Η προσωπική και συλλογική
κοινωνική υπέρβαση, θεωρώ, ότι είναι η ¨λυδία
λίθος¨, ώστε να ξεδιπλωθούν πρωτοβουλίες, τις οποίες συντονισμένοι θα
υπηρετήσουμε, προκειμένου να οργανώσουμε το αναπτυξιακό προφίλ του τόπου. Μέχρι
τότε δυστυχώς θα παρακολουθούμε σφιχτές
καμπύλες, να αποτυπώνουν την οικονομική μας
δυσπραγία και θα ξεπροβοδούμε ότι υγιέστερο έχουμε σε ξένους τόπους.
