Αναζητώντας το μήνυμα της Ανάστασης στις μέρες μας, δυστυχώς
οι κλασσικές ευχές που ανταλλάσαμε, ηχούν πλέον αδύναμες και από άλλη εποχή.
Όσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδα μας τόσο κλονίζεται η πίστη και μαζί της η ελπίδα
για καλύτερες μέρες.
Ένα χρόνο πριν, στη γενικότερη παραζάλη μας, αποτελούσε
προτροπή μαζί και ευχή το κάλεσμα για
¨Κοινωνική Ανάσταση¨.
Έχοντας πλέον καταρρακωθεί κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας,
έχοντας καταλυθεί κάθε δυνατότητα αυτοδιάθεσης από την συμβιβασμένη και
αυταρχική ελίτ της χώρας, που καθοδηγείται από τους τροϊκανούς σωτήρες μας, η προτροπή και το κάλεσμα για Κοινωνική Ανάσταση
αποτελεί πλέον εθνικό καθήκον και όχι ατομική συνειδησιακή αφύπνιση.
