ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑΝΝΗ ΣΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΔΕΣΣΑΪΚΗ

Αποκλειστική συνέντευξη στον Ευθ. Βαγουρδή 
(17-09-2016)

κε Σόντρα, επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο μας αλλά και ο παλιότερος αυτοδιοικητικός στο σημερινό Δημοτικό συμβούλιο, πως βλέπετε τις έως τώρα δράσεις της Δημοτικής αρχής; Ποιες από αυτές επικροτείτε,  ποιες είναι σε λάθος κατεύθυνση και τι θα προτείνατε για να βελτιωθούν;

Είναι αλήθεια ότι, από το 2009 που ξεκίνησαν οι περικοπές στις χρηματοδοτήσεις των Δήμων, η οικονομική θέση τους διαρκώς επιδεινώνεται, με αποτέλεσμα οι δημότες να στερούνται από πολλές, ουσιαστικές και αυτονόητες παροχές.

Σκόπιμα η πολιτεία παρεμβαίνοντας μεταρρυθμιστικά στα πλαίσια των μνημονίων πρότεινε την αναπλήρωση των χαμένων πόρων, με ανταπόδοση στην παροχή υπηρεσιών, με το πέρασμα βασικών υποχρεώσεων των Δήμων σε εργολάβους ή επιχειρηματίες καθώς και την αξιοποίηση της δημοτικής τους περιουσίας.

Αβασάνιστα και μάλιστα πρωτοπορώντας σε ορισμένες περιπτώσεις, η Δημοτική Αρχή υιοθέτησε αυτή την λογική και εκχωρεί, ξεπουλά ή παραιτείται δικαιωμάτων της προκειμένου να γίνει αρεστή.

Εδώ βρίσκεται, και η ουσιαστική διαφοροποίησή μας από τη Δημοτική αρχή, ιδιαίτερα σήμερα, που οι ανάγκες που γεννά η καθημερινότητα είναι τεράστιες, η παθητική λογική...¨ αυτά έχω.. αυτά κάνω¨... επιβαρύνει ακόμα περισσότερο, το αίσθημα παραίτησης και ματαιότητας που έχει κυριεύσει την κοινωνία μας. Ο Δήμος ¨αποκούμπι¨ για κάθε αδύναμο συμπολίτη ή ευπαθή κοινωνική ομάδα έχει από καιρό ακυρωθεί στη συνείδηση του κόσμου, αφού εργολάβοι και ¨επενδυτές¨ , πλέον, ασκούν για λογαριασμό του τις αρμοδιότητες.

Στρατηγική διαχείρισης δεν υπάρχει και  φυσικά ούτε λόγος για οργανωμένη προσέγγιση της προοπτικής του τόπου. Ντουφεκιές στον αέρα και ότι κάτσει. Το τυχαίο, το πρόχειρο και το ευκαιριακό  χαρακτηρίζουν τις επιλογές της Δημοτικής Αρχής, ενώ αντίθετα σχεδόν επιστημονικά διεκπεραιώνονται οι διάφορες μικροεξυπηρετήσεις όσων συναλλάσσονται με αυτήν.

Ύστερα από όσα ήδη έχω αναφέρει καταλαβαίνετε ότι δεν έχει νόημα να απαριθμήσω σε τι συμφωνούμε ή διαφωνούμε ή τι προτείνω να βελτιωθούν...η οπτική μας είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Στα Δημοτικά συμβούλια καταθέτουμε την άποψή μας τεκμηριωμένα και με γνώμονα το καλό του τόπου, δεν σκίζουμε τα ιμάτιά μας, δεν έχει νόημα άλλωστε...είμαστε η πλειοψηφία, λένε... και αποφασίζουν! 

Αν κάνατε έναν απολογισμό της Δημαρχιακής σας θητείας πως θα την κρίνατε, ποιό θεωρείτε το σημαντικότερό σας επίτευγμα αλλά και για ποιο θέμα έχετε μετανιώσει;

Αφήνω την κρίση για εσάς και τους συμπολίτες μας, δεν νομίζω ότι θα ενδιέφερε κανέναν η δική μου άποψη, που στο τέλος – τέλος είναι και καθαρά υποκειμενική. Παρόλα αυτά  όμως νομίζω ότι είναι υποχρέωσή μου να επισημάνω την απίστευτη μετάλλαξη που συντελέστηκε στον Δήμο  μας και την  μετατροπή του, σε ένα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα, εργαστήριο ιδεών, μελετών και έργων, που επέτυχε σε μεγάλο βαθμό τον εκσυγχρονισμό της εικόνας της πόλης και την αναζωογόνηση των Δημοτικών Διαμερισμάτων. Μιλάω για αυτήν την δημιουργική πνοή που μας σάρωσε όλους και που το άρωμα των επιτυχιών, που άφησαν οι πρωτόγνωρες και καινοτόμες επιλογές, συνεργασίες και διεκδικήσεις , ξεπέρασε ακόμα και τα σύνορα της χώρας. Δεν νοιώθω περήφανος, είμαι ευτυχισμένος που το έζησα και μαζί δυστυχής που δεν κατάφερα να το ολοκληρώσω...

Όλα αυτά τα χρόνια έχοντας ασκήσει διοίκηση τί είναι αυτό που μένει σαν «απόσταγμα» στον άνθρωπο Γιάννη Σόντρα;

Με καθαρά φιλοσοφική διάθεση, αβίαστα μπορώ να πω ότι το τσιτάτο ¨Τίποτα δεν πάει χαμένο¨ αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο, όλα όσα έζησα και ένοιωσα, με το γύρισμα του τροχού. Αυτό το ευεργετικό πάνω- κάτω, που σε ολοκληρώνει σαν άνθρωπο, που στρογγυλεύει τις αιχμές ¨ του εγώ σου¨ , δυναμώνει τις αντοχές και πλαταίνει την κατανόησή σου.

Αναζητώντας το ισοζύγιο ή το απόσταγμα όπως λέτε, καταλήγω στο κοινότυπο ¨θερίζουμε αυτό που εμείς σπέρνουμε¨ γι’ αυτό δεν χρειάζεται να οικτίρουμε τη μοίρα ή την τύχη μας ή και τη συγκυρία...Η ενέργεια που εκπέμπουμε, τελικά μας επιστρέφει... Ναι, εισέπραξα, τον σεβασμό και την εκτίμηση που μου αναλογεί, επίσης την απόρριψη, όμως συνεχίζω να εισπράττω και αυτό είναι το σημαντικότερο, την αγάπη του κόσμου που ένοιωσε την δική μου αγάπη.

Με το χέρι στην καρδιά θα θέλαμε την τοποθέτησή σας σχετικά με τα οικονομικά του Δήμου και τι απαντάτε σε όσα ακούστηκαν ή γράφτηκαν στο παρελθόν;

Έχω τόσες φορές τοποθετηθεί για το θέμα και ειλικρινά δεν θέλω να το επαναλάβω. Άλλωστε ο καθένας έχει βγάλει τα συμπεράσματά του και νομίζω ότι δεν πρόκειται να πείσω ή ακόμα και να μεταπείσω άτομα, που για τους δικούς λόγους βιάστηκαν να με ρίξουν στη πυρά. Είναι αλήθεια ότι πολύ πίκρα υπάρχει μέσα μου, όχι για αυτά που έχω υποστεί προσωπικά, αλλά για όλα όσα υπέστησαν οι δικοί μου άνθρωποι και που στο κάτω- κάτω δεν έφταιγαν σε τίποτα. Ακούστηκαν και γράφτηκαν τερατουργήματα, τα οποία μέχρις ενός σημείου μπορεί να ήταν αναμενόμενα...αλλά τόσα;...τόσο ήταν το μένος πια;     Κι όμως ήταν τόσο αρρωστημένο, που καμία νηφάλια φωνή δεν μπορούσε να ακουστεί...καμία δικαστική απόφαση ή βούλευμα απαλλαγής μου, δεν έγιναν αντιληπτά.... Όπως φαίνεται τελικά, κανέναν δεν ενδιέφερε η αλήθεια,... ζητούμενο ήταν ο διασυρμός μου.

Στην διάρκεια της προηγούμενης θητείας της Δημοτικής αρχής χάθηκε η έδρα της πανεπιστημιακής σχολής. Κατά τη γνώμη σας τι λάθος έγινε που χάθηκε κάτι τόσο σπουδαίο για την πόλη των καταρρακτών και ποιοι ευθύνονται γι αυτό;

Έχω ήδη αναφέρει ότι, η Δημοτική αρχή  χαρακτηρίζεται από παθητικότητα και αδυναμία διαπραγμάτευσης. Αιφνιδιάζεται, τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, με αποτέλεσμα και με πρόσχημα την κρίση, να ανέχεται την αποψίλωση του Δήμου από ουσιαστικές

δομές.

Στην περίπτωση όμως του Πανεπιστημιακού τμήματος, μάλλον πρέπει να μιλήσουμε πέρα από την φανερή ανικανότητα της και για σκοπιμότητα, αν όχι για μεθόδευση, αφού μολονότι γινόταν χαμός πανελλαδικά για το ζήτημα της κατάργησης τμημάτων και της συγχώνευσης σχολών, ήδη η Δημοτική αρχή, συζητούσε τη διάθεση του κτιρίου για τη στέγαση του 9^ου Δημοτικού Σχολείου. Για ακόμα μία φορά και για τόσο σοβαρό θέμα, έκανε μικροπολιτική με το βλέμμα στραμμένο στις πελατειακές σχέσεις που καλλιεργεί σε βάρος των συμφερόντων της πόλης.Δεν πολέμησαν για την ίδρυση...δεν μάτωσαν για τη λειτουργία ... δεν πίστεψαν στα οφέλη που έφερε στην κοινωνία της πόλης. Μίζερα σκιαμάχησαν για την τιμή των όπλων. Τι άλλο μπορούσαμε να περιμένουμε;