Κατά την εκλογική αναμέτρηση της 25/1/2015, υπήρξε αναδιανομή
της επιρροής των παραδοσιακών κομμάτων στο εκλογικό σώμα και παράλληλα
εμφανίστηκαν νέοι πολιτικοί σχηματισμοί /κόμματα, των οποίων η παρουσία στην πολιτική
ζωή του τόπου εκτόνωσε προσωρινά την αγανάκτηση των ψηφοφόρων, εξαιτίας της παρατεταμένης οικονομικής ασφυξίας και του
σαθρού παλαιοκομματικού σκηνικού, που ευθυνόταν για αυτήν.
Έτσι το ΠΑΣΟΚ
συρρικνώθηκε δραματικά, η ΝΔ έφτασε στα ιστορικά κατώτερα όρια επιρροής της, το
ΚΚΕ διασώθηκε στο διαχρονικό ποσοστό επιρροής του, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εκτινάχτηκε αγγίζοντας τα όρια της
κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Οι ΑΝ.ΕΛ, το ΠΟΤΑΜΙ και η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ, μαζί με τη ΧΡΥΣΗ
ΑΥΓΗ, συμπληρώνουν την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, έχοντας εκφράσει τμήματα
της κοινωνίας που πολιτικά στεγάζονταν στους δύο κυρίαρχους μεταπολιτευτικούς
σχηματισμούς του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Η βύθιση του ΠΑΣΟΚ έχει τις γνωστές αιτίες, η έστω και
οριακή συγκράτηση της ΝΔ επίσης, η εκτίναξη όμως του ΣΥΡΙΖΑ έχει έντονα τα
χαρακτηριστικά έκφρασης της καθολικής αντίδρασης της κοινωνίας στις εξοντωτικές
πολιτικές που επέβαλαν τα μνημόνια, αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύει και μία¨
ανομολόγητη¨ καιροσκοπική συμπεριφορά του εκλογικού σώματος, που εκδηλώνεται σε
ανάλογες καταστάσεις. Για τους ίδιους λόγους αλλά και με ισχυρή δόση
¨εθνοσωτήριας αντίληψης¨, τα νέα κόμματα
κατάφεραν και εξασφάλισαν την παρουσία τους στη Βουλή, μολονότι ήταν
ασαφές το πολιτικό τους στίγμα.
Στον πυκνό πολιτικό χρόνο που ακολούθησε και μετά από
ατέρμονες διαπραγματεύσεις, κλείσιμο τραπεζών, δημοψήφισμα και τόσα άλλα πρωτόγνωρα, ψηφίστηκε τελικά το Τρίτο
Μνημόνιο, επικυρώθηκε στις εκλογές του
Σεπτεμβρίου και μαζί η σχέση υποτέλειας
σχεδόν ολόκληρου του πολιτικού κόσμου της χώρας με τους δανειστές.
Φαντάζει κακόγουστη φάρσα, η προσπάθεια των κομματικών
επιτελείων, να πείσουν για τη διαφορετικότητά των πολιτικών επιλογών τους, στο
ασφυκτικό πλαίσιο του μνημονίου, που μαζί ψήφισαν και που καλούνται με τα αναιμικά εκλογικά ποσοστά τους, να
υπηρετήσουν με κυβερνητικές συμμαχίες τερατογένεσης.
Η αμηχανία των κομμάτων είναι πρόδηλη, η πίεση που δέχονται από
τους εκλογείς -κύρια οι κυβερνητικοί βουλευτές- μεγάλη, οι αντοχές της
κοινωνίας μετά από 5 χρόνια ύφεσης μηδενικές, έτσι αναπόφευκτα κάθε τόσο
πυροδοτείται η άχαρη συζήτηση για οικουμενική πολιτική αντιμετώπιση της
κατάστασης, κάτι που εξ ορισμού αποτελεί την πλέον αντιδημοκρατική επιλογή που
θα μπορούσε να κάνει η χώρα.
Συνεννόηση ΝΑΙ...Εθνική στρατηγική ΝΑΙ...
¨Ολοκληρωτική¨
πλειοψηφία όμως ΟΧΙ...
Ο τόπος θέλει ισχυρή και αποφασιστική κυβέρνηση.
Ο τόπος θέλει ισχυρή και αξιοπρεπή αντιπολίτευση.
Το κράτος έχει ανάγκη από ριζικές μεταρρυθμίσεις.
Οι πολίτες, ακόμα και με τις βαρύτερες συνέπειες, αξίζουν
την αλήθεια και αποζητούν την ελπίδα...
Η απάντηση στην πολιτική και κοινωνική κρίση που ταλανίζει
τον τόπο, όπως και στο παρελθόν θα έρθει από την αναγεννημένη κεντροαριστερά
παράταξη, η οποία διαχρονικά αποτελεί τον ασφαλή θεματοφύλακα και εγγυητή της
προόδου της χώρας. Πάντα επίκαιρη, νεωτερική και με γνώμονα την κοινωνική
συνοχή, τολμά και επιχειρεί αποτελεσματικά, διαρθρωτικές αλλά και δομικές
αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, εδραιώνοντας στους πολίτες αίσθημα ασφάλειας και συνθήκες
σταθερότητας, προκειμένου να επανέλθει η ομαλότητα στον τόπο.
Σήμερα κατακερματισμένη, ασαφής και ενδεχομένως ουτοπική ,μπορεί
να μην προβάλει ικανή να διαδραματίσει το ρόλο της, σύντομα όμως, υπό την πίεση
των γεγονότων και με χαρακτηριστικά λαϊκής απαίτησης, θα αναγεννηθεί για να
φέρει την αισιοδοξία στην ψυχή μας, την
ελπίδα στα μάτια μας, το χαμόγελο στα χείλη μας, τη διάθεση για δημιουργία στα
χέρια μας, φτερά στα πόδια μας να τρέξουμε στο μέλλον...
...αφού ο ΣΥΡΙΖΑ, καταρρέει , ανίκανος να υπερασπιστεί την
αναντιστοιχία λόγων και έργων, δεδομένης της ανυπαρξίας κομματικού,
συνδικαλιστικού και κοινωνικού μηχανισμού.
...αφού η ΝΔ επαναλαμβάνεται μονότονα στη συντηρητική λογική
της αυτορρύθμισης της οικονομίας και του κοινωνικού αυτοματισμού.
... αφού οι μικροί σχηματισμοί μετά την περιστασιακή εμφάνισή
τους, συνειδητοποιούν την αλαζονική
ανεπάρκειά τους και προτρέπουν ήδη σε συγκλίσεις για να διασωθούν.
Σε αυτές τις συνθήκες αποσύνθεσης και μετάβασης, πολλά
στελέχη του κεντρώου και αριστερού χώρου κρατήθηκαν και σωστά, εφεδρείες , για
να μπορέσει μετά τον ορυμαγδό, να ανασυγκροτηθεί ο προοδευτικός χώρος της
κεντροαριστεράς...και όπως φαίνεται η ώρα ήρθε!
Πλέον όλοι μας, απογοητευμένοι από το σαγηνευτικό κάλεσμα
των νεωτερικών σειρήνων, με σοβαρότητα μπορούμε και θα χτίσουμε τη νέα πολιτική
πραγματικότητα ...
...με ρεαλισμό που ενδεχομένως να αγγίζει τα όρια του κυνισμού ΝΑΙ...όμως με
κοινωνικό πρόσημο και προπάντων την Ελπίδα να προβάλει στο τέρμα...
...και αυτά, όπως πολύ καλά το γνωρίζουμε οι παλαιότεροι και
που σίγουρα θα μάθουν οι νεώτεροι, τα
εγγυάται .... μια Σύγχρονη και Ριζοσπαστική
Κεντροαριστερά !
